communicatie specialist: duivel of dienaar?

In juni begeleide ik twee workshops tijdens een congres van Logeion, vereniging voor communicatie, dat gehouden werd  in Groningen. Eerlijk is eerlijk: de eerste was nogal een hinkstapsprong door allerhande overwegingen, met flarden inspiratie, een filmpje, afbeeldingen, discussie en oja, ook nog een onmogelijke opdracht (maar dat was expres). Nu is dat van de hak op de tak een onovertroffen methode om creativiteit te bevorderen. Toch zijn er grenzen aan de toepasbaarheid van zulke creativiteit. Vaak is creativiteit helemaal niet aan de orde en is bijvoorbeeld een samenvatting van bestaande kennis met een verstandige interpretatie dat wel.

En nog eerlijker: ik nam waar voor mijn werkgever, waardoor ik inderhaast wel veel materiaal verzameld had, maar dit alles nog niet in balans had kunnen brengen. Tot overmaat van ramp had ik ’s ochtends nog halsoverkop een gesprek met een belangrijke opdrachtgever gehad over een moeilijke opdracht.
Als ik nu slim was geweest (helaas!), had ik in de trein naar Groningen mijn materiaal gereduceerd tot een beknopt en samenhangend betoog. Waarna we vooral een prachtige discussie hadden kunnen hebben.

De tweede workshop ging al een stuk beter, omdat ik toen fluks en flink geschrapt had.
Ik zag een aantal mensen schrijven, terwijl ik sprak. terstond rijpte de gedachte dat het veel handiger zou zijn om wat ik voorbereid had even netjes vast te leggen in een document, een pdf bijvoorbeeld, zodat eenieder dat naderhand nog eens zou kunnen lezen. En terwijl ik voortsprak over nieuwe communicatie, conversatie-communicatie, het niet laten stollen van de boodschap en de 3 krachten van een Groot Idee, bedacht ik hoe mooi we die manier van communiceren meteen in praktijk konen brengen. “Als jullie mij je visitekaartje geven, stuur ik jullie een pdf,” zei ik moedig. Dat kon een mooi begin zijn van een langduriger conversatie over het communicatie vak in het algemeen en “nieuwe” communicatie in het bijzonder. Bij dat nieuwe maak ik dan een connectie met Web 2.0.

Het was moedig gezegd omdat ik nog weinig ordening had in mijn verzamelde materiaal en eigenlijk wel wist dat ik nog minder tijd zou hebben om dat te realiseren. En hoe dan mijn werkgever ervan te overtuigen dat ik daar tijd in zou moeten stoppen. Misschien wel een hele dag! Waarom zou je daar tijd in investeren, vroeg ik me af, op zoek naar argumenten.

Ik geloof er persoonlijk in, dat tijd die je stopt in je overtuiging / passie (je vak en vakbekwaamheid) en dat tijd die je stopt in een conversatie (met vakgenoten of met anderen), altijd zal leiden tot een win-win situatie. Dat was ook de kern van mijn betoog, dus hoe kan ik er niet in geloven.

Toch duurde het lang eer ik een dag de tijd had. Vandaag heb ik eindelijk, tussen de bedrijven door, het materiaal een beetje kunnen opschonen en ordenen. Wat heeft geresulteerd in dit document: duivelsdienaars.

Vanzelfsprekend hoor ik heel graag reacties, kritiek, suggesties, tips.