contentcreatie versus technische innovatie

bèta-versie
De volgende gedachte kwam bij me op: degenen die zorgen voor de uitrol van de techniek die de betere crossmedia concepten mogelijk maken, de technische innovators, hebben in principe een ander belang dan de bedenkers van content. De innovators hebben er belang bij dat hun vindingen snel door anderen opgepikt worden, aangewend en aangepast, verbeterd, zoals zij dat ook met de inventies van anderen zullen doen. Dat zorgt voor de nodige acceleratie. Zij verdienen er hun brood mee door hun geheimen zo snel mogelijk prijs te geven. Anders gezegd: wie de consument wil overhalen om over te stappen op een nieuwe techniek heeft er baat bij in een vroeg stadium met bèta-versies te komen, zo mogelijk als eerste, om de concurrentie te snel af te zijn en alvast marktaandeel te claimen. Opdat de early adopters er alvast mee aan de slag kunnen en de techniek zullen gaan promoten bij hun “achterban”.
Degenen die content creëren, tv-producenten, uitgevers, reclamebureaus, die overigens niet per se innovatief hoeven te zijn, verdienen er juist hun brood mee door hun concepten geheim te houden tot het moment van campagne. Wie daar te vroeg met een bèta-versie komt, maakt kans dat het concept door een concurrent gekaapt wordt.

het best bewaarde geheim?
Of eigenlijk is niet het belang verschillend, want samen vormen ze de beste aanbieding, maar de snelheid en de timing. Beide partijen hebben elkaar hard nodig. Dat lijkt me duidelijk waarom, mij gaat het hier om de afstemming van de timing. Om uit eigen ervaring te spreken: de afgelopen jaren heb ik steevast aan opdrachtgevers geheimhouding moeten beloven bij het bedenken van content. Bij tv-producenten circuleren contracten met een nogal stringent beleid op het gebied van concurrentie-beding. Het proces waarbij een adverteerder gepaaid wordt, geinventariseerd wat de behoeften zijn, wat de doelgroep wenst, wat het aanbod is, waarna de onderhandelingen over concept en kosten pas goed losbarsten, is dikwijls een langdurig proces. En niemand mag het weten, want stel je voor dat al dat onderhandelen en uitzetten van creatie voor niets zal zijn omdat de concurrentie met een vergelijkbaar concept komt.
Intussen gaat de technische innovatie verder. Soms zelfs zo ver dat de content achterhaald is. Andersom gebeurt trouwens ook, dat je een concept bedenkt wat technisch nog niet (goed) uitvoerbaar is, of nog te kostbaar. Ook dan ben je geneigd om je leuke idee binnen te houden tot de tijd rijp is.

einde der tijden
Probleem is dan dat de innovatie van content niet bij gebaat is bij geheimhouding. Ideeën zouden niet moeten concurreren maar stimuleren. Het zijn natuurlijk ook niet de ideeën maar de adverteerders die concurreren, maar dat doen ze merendeels middels content.
Schaatsers weten al decennia de eindtijd dusdanig te verbeteren, dat iedereen denkt dat het nooit meer sneller kan, terwijl het telkens weer gebeurt. Tot een optimum, wat bij content niet eens het geval is, omdat het daar vooral om variatie op thema’s gaat. Verhalen blijven het voertuig van de boodschap en hetb geheugen, verhalen in de zin van een niet toevallige reeks betekenissen waaraan een motivatie gekoppeld is. Dat was in de prehistorie zou en dat zal wellicht het laatste zijn dat er ooit van mensen overblijft.

tupperware
De techniek is vooral gebaat bij innovatieve content, omdat dit vrijwel het enige middel is om tot brede acceptatie te komen. Content produceren is echter kostbaar. Daarom zoeken de producenten er sponsors c.q. adverteerders bij. Ook de publieke omroepen hebben sponsors nodig. Is het niet de overheid, dan is het wel de STER reclame. En consumenten zullen naar mijn idee de komende jaren steeds minder behoefte krijgen om via een lidmaatschap, oftewel een betaald tijdschrift van de omroep, te betalen voor de content die de omroep produceert en uitzendt.
Daarom wordt er zo gretig gekeken naar content die door consumenten c.q. gebruikers c.q. doelgroepen zelf geproduceerd wordt. Na Tel Sell krijg je de stap dat consumenten zelf op inventieve, unieke wijze hun favoriete product gaan aanprijzen, met als dank meer van hun favoriete product. Tupperware doet dat al sinds mensenheugenis, maar met laagdrempelige video distributie kan elk merk het gaan doen.

profiel van de dirigent
De PTT verdiende al geld met de behoefte van mensen om te communiceren. En daarin waren ze niet nieuw. Het is ook niet nieuw dat merken zich willen verbinden aan de neiging van mensen om hun persoonlijkheid vast te stellen en te delen met anderen. Het is wel de vorm, zoals van profielensites voor jongeren, die een nieuwe dimensie daaraan geeft.
Welke rol kan de professionele bedenker van content daarin spelen? Welke ritme heeft concert bij de dans die content en techniek met elkaar uitvoeren? En wie dirigeert het orkest? Want dat het bij crossmedia niet de bedoeling is dat alle instrumenten tegelijk even hard geluid maken, lijkt me evident. Doet het profiel van deze dirigent ertoe, of is het de consument die dirigeert? Het laatste zou mooi zijn. In ieder geval is de consument thuis in eigen huiskamer de dirigent. En ik denk dat diens invloed op het concert steeds groter moet worden. Zodat de consument naar eigen inzicht elke gewenste rol in de eigen commedia dell’arte kan spelen.

lees ook

== KPN praat met Endemol over exclusieve tv-content (Stoneroos nov. 2005) >>

== KPN tekent meer dan veertig kanalen voor ip-televisie (Webwereld nov. 2005) >>

== Startlog.nl: weblogs van digitaal naar papier (Planet Multimedia) >>

== xxx-marketing; het is crossmedia (Molblog) >>