Feest voor de crossmedia restaurant Supperclub

De Supperclub, de hippe galerie der kookkunsten, kook-platform voor kunstenaars, vj’s en dj’s (volgens Spits) bestaat 15 jaar. De culinaire expositieruimte, waaraan een crossmediale gedachte ten grondslag ligt middels kruisbestuiving van koken en kunst (multimedia), van visuele en sensuele prikkels, verovert met deze vervlechting van kunst en commercie inmiddels de wereld. Zelf ben ik er 1 keer geweest en toen werd er nog niet eens gegeten. Ik kwam er om een kunstwerk te installeren, een hoofd, op ware grootte, van zeep, ondersteboven geplaatst op een standaard. In 1995 deed ik samen met kunstenares, theatervormgeefster en kostuumontwerpster Elian Smits het project Wash Innosence. Daarbij werden een aantel levengrote koppen van zeep, met slechts grove trekken die met hamer en beitel werd gebeeldhouwd, als rolzeep in diverse toiletruimtes in Amsterdam geplaatst. Voor het multimediale (crossmediale) karakter maakte ik daarbij een tekstbeeld, dat specifiek werd afgestemd op de betreffende locatie. In de toiletten van chirurgen van het AMC Amsterdam kwamen de hoofden te hangen, voorzien van ingelijste bijsluiters van het fake-product Sanamens (caput=caput). In het klooster van de Zusters van Liefde in de Amsterdamse Jordaan was het zeephoofd voorzien van een prozagedicht over het bekennen van liefde, gepresenteerd op een vloerdweil. Dit hoofd begon onder de bezielde handbewegingen van de zuster verdacht veel op het hoofd Paus JohannesPaulus II te lijken. Een apotheose van dit project vond plaats tijdens het TriplX festival 1996 in de Westergasfabriek, waarbij actrice Christine van Stralen de teksten op intense wijze bracht voor een opstelling van de door mensenhanden verder gevormde zeephoofden. Later werkte Elian o.a. veel voor ZT Hollandia. Elian Smits won in 1999 de Charlotte Köhlerprijs voor theatervormgeving. In 2004 exposeerde zij in De Schone Kunsten galerie in Haarlem met "mag ik even’, Eigentijds borduren in diverse media.