Ik zou willen een opgekropte scheet laten dagen aan geeststorm uiten willen zou ik honger worden naar onstoffelijker versterkender haversoorten ik moest precies hebben een tred met de kracht van een orkaan die het rottende wegvaagt niet denken om wat anderen van mij wouden dat ik zou.
Gras rilt in de wind Al heeft geen gras het koud, Waarschijnlijk nooit, dan is het alsof Een onzichtbare, ontastbare hand het beroert Uit een huiveringwekkende gedachte: Het gras wuift in mij Omdat ik bries omdat ik bang ben Dat ik omwille van een vlaag Van onstuimigheid alles en iedereen Verloochen, behalve de schim van …
In de schaduw van het geluk Groeit een originele tulp Als op onbekommerde lentedag De natuur is even mild Als meedogenloos, geen plan Dus ook geen toeval, het gebeurt. Ondanks overhangende schaduw Die luwte biedt maar weinig zon Doen hoopvolle verlangens wonderen Uit de klei onttrokken, te barsten klei. Maar regen komt en regen komt …
Iedereen wil schuilen voor de regen. behalve de biljoen gesloten knoppen die nog bloesemen moeten. Je gelooft het amper. treurig lijken ze en barstensvol daarbij met het opgewekte aangezicht van de lente. Laat je wangen langzaam drogen aan de wind er komt een rijke geur van zonnig hars voorbij uit een naaldbos dat ’s zomers uit z’n voegen knalt. Hier ontstaat …
kaasfragmenten uit vervlogen tijdenkunnen een onvergelijkelijke ervaring bieden er is zoveel te genieten, ik citeer Taleggio kan worden beschouwd als een tijdgenoot van Gorgonzola; ze deelden oude rijpingsgrotten. Hoewel de exacte ontstaansdatum van Gorgonzola niet bekend isis het wel zeker dat hij stamt Gorgonzola is dan ook een vette zachte van volle en heeft groene …
Waar zouden we zijn en waar bleven weals niemand de tijd in de gaten hieldals ieder zich zomaar te buiten gingen vergatdat we per seconde bestaan Hoe gingen we heen, waarheen gingen wijals niemand de weg nog kon volgenals ieder verloren bleef rakenen zoekendewant ons bestaan is uniek Stadsduiven vlechten geen nestze leggen …
Negenennegentig jaar heeft ze veel geslikt nu lukt dat niet meer met gloeiende wondroos verwelkt ze tot vergetelheid tot ooit, straks Negenennegentig jaar is nog maar net geen eeuwigheid, geen prehistorie, geboren tijdens de grote oorlog en straks in vrede vertrokken Haar zoon, zelf grootvader stond met mijn zoontje op het pad ‘ze zei Ik …
vrij naar Rodaan Al Galidi Had ik tenminste maar jouw sok niks heb ik van jou en nog geen vezel die je onberoerd liet, geen zier waar niets voorviel. Toch treur ik. Toen ik sokken kocht in de Hema en deze opdroeg aan jou, aan mijn eigenbelang in jou, wist ik dat ik ’t bonnetje …
Wat niet vloeit blijft achter als zwerfvuil in mn ooghoek wat voelt maar nooit organisch afbreekbaar is raakt niet zoek, het verziekt Toen de gordijnen open geschoven werden nodigde weerbarstig grijs buiten mij uit niets te doen dan te verlangen naar ongelezen boeken de hoop nog eens omver geblazen en dan veelgevraagd wijs te worden …
Hoe roestig de herfst ook is onrust roert zich uit ergernis om wat niet rijpte niet bloeide niet eens tijd had n gedachte te beknoppen