Bermbloemen
Langs de westelijke Ringweg bij Alkmaar groeien ’s zomers enorm veel klaprozen. Ik weet niet waarom een klaproos een klaproos heet, ik snap het roos gedeelte misschien, indien het met roze-rood te maken heeft, maar het klap-gedeelte snap ik niet. Daarom bloeien ze niet minder uitbundig.
.jpg)
bron: internetgazet
Bermbloemen is de titel van een boek over serendipiteit door Pek van Andel. Het is gebruikt als ander woord voor vondsten die middels serendipiteit gevonden worden. met andere woorden: dat waarnaar je niet expres op zoek was, althans niet via de route waarlangs je het vindt. Een aardig voorbeeld van serendipiteit is verhaal van Louis Pasteur en de peniciline die in zijn prullenbak “aangetroffen” werd.
Een klaproos is een bermbloem, letterlijk, en ik hou zowel van klaprozen als van serendipiteit. Dat is al met al een lange inleiding voor een eenvoudige mededeling.
Toen ik dit weblog begon, wilde ik schrijven over crossmedia en vooral ook reacties terugkrijgen. Dat is gelukt, op een heel bescheiden wijze. Inmiddels ontbreekt het me aan tijd om dagelijks met dit weblog bezig te zijn, wat wel de opzet was.
Wil ik incidenteel nog over crossmedia schrijven, kan dat bij het crossmedialog. Waarom zou ik moeite doen al die interesses op mijn weblog bijeen te houden? Vanwege de kruisbestuiving die zodoende kan plaatsvinden? Dat zal wel loslopen.
Daarom heb ik besloten het over een andere boeg te gooien. Ik hou mijn eigen weblog aan. Daarop plaats ik bij tijd en gelegenheid een persoonlijk bericht in de trant van “mijn belevenissen als mediaprosument”. Van crossmedia naar commedia is dat. Commedia is dan bedoeld als voortvloeisel van zowel de commedia dell’arte, als samentrekking van communicatie en media enzovoort. En wat ik meer vakmatig kwijt mocht willen, moet dan maar via betere en eenduidiger podia dan dit weblog. En als ik heel eerlijk ben, is het fijn om zo’n verhelderende keuze te maken.
Zo hoop ik ook weer ruimte te krijgen voor het “ontdekken” van bermbloemen.
Lang geleden speelde ik als acteur/muzikant in een theatergroep. We hadden voor een repetitie op locatie verzameld bij het Einde van de Wereld in Amsterdam, nog voordat het gebied daar in ontwikkeling genomen werd. Er liepen oude spoorlijnen over een groot verlaten terrein en zomaar ergens tussen de geroeste en dichtgeslibde rails stond een eenzame vuurrode tulp. Mijn collega-acteur en ik keken ernaar. “Kijk, een klaptulp,” zei hij. Dat was, hoewel een leuke taalvondst, geen serendipiteit. Maar wel een mooi moment.
Dat soort momenten hoop ik voortaan op dit weblog vast te leggen.
2 Replies to “Bermbloemen”
Onder de noemer:
12 noodzakelijke inzichten om gelukig te zijn.
Vandaag punt 11:
Hoe komt de klaproos aan zijn naam.
Hoi Theo,
Je vroeg je af op je blog waarom een klaproos nou eigenlijk een klaproos heet…
Waarschijnlijk dankt deze roos zijn naam aan
zijn wat dunnere bloemblaadjes. Met deze blaadjes kun je, met enige vaardigheid, een luide heldere klap produceren.
Vooral toen ik jong was behoorde dit voor mijn vrienden en mijzelf tot een licht competieve vermaak op weg naar en van de lagereschool.
Het gaat als volgt.
1) Vouw je linker hand losjes tot een vuist zodat je er nog net door heen kan blazen.
2) Leg met je rechterhand een geplukt bloemblaadje op het kuiltje tussen wijsvinger en duim van je linker hand. (Duw het bloemblaadje een beetje aan).
3) Sla met je bijna vlakke rechterhand op het bloemblaadje in de linkervuist.
Na enige oefening hoor je de eerder genoemde luide heldere klap, c.q. knal, c.q. plof.
Ik weet niet of ik dit van een van mijn lagereschool vrienden heb geleerd of van iemand van uit mijn familie. Ieder geval was was dit ‘klap effect’ redelijk algemeen bekend. En naar mijn weten ontlede hier, in ieders zijn beleving, de klaproos zijn naam aan.
Veel plezier met oefenen en alles goeds toegewenst,
Groetjes, Volmer
@ Volmer: een raadsel verklaard! Dat wil zeggen: deze verklaring volstaat. Dank je wel.