merkwaarde van politieke partijen
Ik dacht dat ik t.z.t. zou melden dat het merk VVD het taanmoment bereikt heeft, het kantelpunt, waarna de glorie vergaat. Een kleine VVD met veel onderling gekissebis, kroegpraat en opgeklopte ego’s, dat klinkt bekend en daarmee valt te leven. Liever dat dan een wildgroei van Fortuyn, Janmaat en Wilders-achtig populisme onder het mom van een frisse wind met ferme uitspraken die niemand anders zou durven doen. Stierenstront vind ik dat.
Omdat het de VVD, zoals bij veel merken, vooral om kwantitatieve conversie gaat, niet om de kwaliteit van de respons, merkbeleving om over merkkracht nog maar te zwijgen, daarom kiezen ze steeds voor kortlopende acties (lees: coryfeeen). “VVD zit nogal op de toer van guerilla marketing de laatste tijd,” ook dat had ik kunnen melden. Gelukkig dat ik het niet deed, want het is feitelijk allemaal onzin. Dat Ayaan Hirsi Ali mede vanuit opportunisme handelt, valt te begrijpen. Daarbij heeft ze tevens idealen en zeker ook intelligentie en exotische flair in te brengen. Idealen zijn niet zaligmakend. Dat Rita Verdonk in deze gedreven wordt door opportunisme, valt haar te verwijten. Niemand zoekt asiel vanuit een luxe-positie. Bij mooi weer gaan mensen aan het strand liggen, niet langs de snelweg. Het aanbod schept hier de vraag, nadat aanvankelijk de vraag het aanbod schiep. De herkomst van Ayaan Hirsi Ali was bekend. Het gebrek aan een bepaald soort intelligentie en met name de manier van doen bij Rita Verdonk was, binnen het gevangeniswezen, ook al bekend. Ik heb een betrouwbare bron. Zo ken ik de VVD weer. Treuzel in Laren bij een stoplicht en je hoort dezelfde intolerantie met dezelfde argumenten als in die partij. Probeer iets te wijzigen in de buurt van het terrein van een VVD-er en je hebt een bodemprocedure aan je broek. Dat laatste geldt trouwens ook voor PvdA-ers en teveel Groenlinksers.
De marketing van het merk VVD komt overeen met het korte termijn denken dat we kennen van bijvoorbeeld oranjefratsen in super- en bouwmarkten (schuimrubber kroon-mutsen, opblaasbare banieren, oranje werk- en keukenhandschoenen) tegenover het langdurig argwaan-denken (hoeveel afval leveren al die fratsen op!). Grappige bijkomstigheid van zulk korte termijn denken is dat VVD-ers er op de langere termijn rijk van worden en van het argwaan denken dat de Groenlinksers er vanzelf al snel beroerd van raken. Ook merken en politieke partijen zijn onderhevig aan de werking van ‘selffulfilling prophecy’. Wat betekent dat voor het merk Rita Verdonk? Is haar taanmoment aangebroken? Op zichzelf wel verheugend die interesse in politiek, de “product-beleving” van de politiek neemt zienderogen toe. Maar dat kost me toch een energie! Als politiek het product is en de partijen de diverse marketeers, dan vraag ik me af of wij allen als aandeelhouders blij moeten zijn met dit debat en het aandeel van Rita Verdonk daarin.
