Eeuwig sterven

Negenennegentig jaar heeft ze veel geslikt
nu lukt dat niet meer
met gloeiende wondroos verwelkt ze
tot vergetelheid tot ooit, straks

Negenennegentig jaar is nog maar net
geen eeuwigheid, geen prehistorie, geboren
tijdens de grote oorlog en straks
in vrede vertrokken

Haar zoon, zelf grootvader stond
met mijn zoontje op het pad
‘ze zei Ik ben erg ziek, maar wat wil je, 99’
misschien nog n week of twee