Née

In de schaduw van het geluk
Groeit een originele tulp
Als op onbekommerde lentedag
De natuur is even mild
Als meedogenloos, geen plan
Dus ook geen toeval, het gebeurt.

Ondanks overhangende schaduw
Die luwte biedt maar weinig zon
Doen hoopvolle verlangens wonderen
Uit de klei onttrokken, te barsten klei.

Maar regen komt en regen komt
En met de regen wordt het killer
De bol zuigt zich vol en de bloem…
Nee, niet die bloem, bewaar de bloem
Voor een lente die hierna komt, een lente
Die zich doopt met smeltwater van de winter
Koester geen hoop maar toekomst
Die onvoorspelbaar zal zijn voor geluk
En onverbiddelijk voor verliefdheid
Of de voorbode daarvan, een bolvorm
Gedoopt in bevriezend smeltwater,

Want verliefdheid begint ergens en
Sterft vaak een onnatuurlijke dood;
Zoals het hoort, zoals het klinkt
als sneeuwklokjes bewegen in de wind.