Artificieel leven

‘k Loop wel maar ik loop niet echt lekker
want m’n maanvis is vanmorgen gestorven.

Dreef daar maar, ding van niks,
in een droef stemmende cirkelgang
op de rondgepompte waterspiegel
van m’n zogenaamde Pacific. Dus

de houding die mij overeind hield
hier ben ik en kijk, daar is mijn satelliet
mens met levende kunstmaan, de
zorgvuldig gecultiveerde aspiratie
is heengegaan. En dat is even wennen.

Niet dat ik erbij huilen moest. Welnee.
Zelden is het zo tragisch als je denkt.
Ik denk: tja. Ik loop en loop zoals het mij gegeven is.
Alsof geen verlies zal zegevieren over mij.

Vaarwel weemoed, wuif ik, vaarwel weemoed, het is menens,
hier wijkt de cultuur van cv, koelkast, stopcontact
Zonder jas aan de straat op, ik zal jagervisser zijn!
Mijn prooi is een broodje haring.